Zmiany w podatku dochodowym
Od dnia 1 stycznia 2013 r prowadzono zmianę w podatku dochodowym osób fizycznych i prawnych. Zmiany te wynikają z ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce. Dokonane zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzając rozwiązanie polegające na przeciwdziałanie zjawisku tzw. zatorów płatniczych. Ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce nie wprowadza kasowej metody rozliczania kosztów podatkowych. W zakresie uznawania poniesionego kosztu do kosztów podatkowych zastosowanie znajdą reguły dotychczasowe określone w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zatory płatnicze - skutki w podatkach dochodowych
Z dniem 1 stycznia 2013 podatnik ma obowiązek dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu w ciągu 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku, gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni – nieuregulowania jej w ciągu 90 dni od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli w miesiącu, w którym powinno nastąpić zmniejszenie kosztów podatkowych, podatnik nie ponosi kosztów podatkowych lub poniesione koszty podatkowe są niższe niż kwota stosownego zmniejszenia, wówczas ma on obowiązek zwiększenia przychodów podatkowych o kwotę, o którą nie pomniejszył kosztów podatkowych. W sytuacji dokonania przez podatnika korekty kosztów podatkowych polegającej na ich zmniejszeniu (ewentualnie korekty przychodów podatkowych polegającej na ich zwiększeniu) i późniejszego uregulowania zobowiązania, podatnik będzie uprawniony do zwiększenia kosztów podatkowych o kwotę dokonanej korekty w miesiącu uregulowania zobowiązania. Przedstawione powyżej wyjaśnienia dotyczące korekty kosztów podatkowych w przypadku nieuregulowania zobowiązania mają zastosowanie zarówno w sytuacji, gdy podatnik nie zapłacił całej kwoty, jak też wtedy, gdy uregulował swoje zobowiązanie tylko w części. Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy, zatem dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni. Regulacje dotyczące zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych), a także zwiększenia kosztów podatkowych w przypadku późniejszego uregulowania zobowiązania, stosuje się odpowiednio do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik uprzednio zaliczył do kosztów podatkowych.
W sytuacji, gdy podatnik (osoba fizyczna) zlikwiduje działalność gospodarczą albo zmienił formę opodatkowania podatkiem dochodowym z zasad ogólnych na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, kartę podatkową lub podatek tonażowy, to stosownego zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych), czy też zwiększenia kosztów podatkowych po uregulowaniu w terminie późniejszym zobowiązania – podatnik dokonuje:
- za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej, albo
- za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w którym nastąpiła zmiana formy opodatkowania.
Te same zasady w zakresie korekty kosztów podatkowych (ewentualnie przychodów), stosuje podatnik (osoba fizyczna), który zlikwiduje działy specjalne produkcji rolnej, a przed ich likwidacją ustalał dochód na podstawie prowadzonych ksiąg, albo wybrał ustalanie dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie norm szacunkowych, a w roku podatkowym poprzedzającym ten rok podatkowy ustalał dochód na podstawie prowadzonych ksiąg.
Regulacje dotyczące zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych), a także zwiększenia kosztów podatkowych w przypadku późniejszego uregulowania zobowiązania, znajdują zastosowanie również do podatników, którzy wybrali uproszczony sposób wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, przy czym korekta ta nie będzie wpływała na wysokość zaliczek uproszczonych wpłacanych w trakcie roku podatkowego, natomiast rzutowała będzie na wysokość zobowiązania podatkowego za rok podatkowy.
W przypadku podatników (osób prawnych), u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2013 r., a zakończył po dniu 31 grudnia 2012 r. nowe przepisy, dotyczące korekty kosztów podatkowych będą miały zastosowanie dopiero po zakończeniu tego roku podatkowego.
W/w regulacje dotyczące korekty kosztów podatkowych, nie znajdą zastosowania do podatnika, który kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, nie zaliczył do kosztów podatkowych. Zatem nieuregulowanie kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu nie będzie powodowało obowiązku korygowania kosztów podatkowych. Nowe przepisy należy stosować do tych kwot wynikających z faktury lub innego dokumentu, które zostały zaliczone do kosztów podatkowych od dnia 1 stycznia 2013 r. Ponadto, jeżeli kwota wynikająca z faktury lub innego dokumentu zostanie zaliczona do kosztów podatkowych przed dniem 1 stycznia 2013 r., wówczas nowe regulacje nie mają zastosowania, nawet wtedy, gdy termin płatności przypada w 2013 r.
Zmiany w zakresie podróży służbowej
Od 1 marca 2013 r. zmianie ulega wysokość diety na obszarze kraju. Zostaje ona podniesiona z 23 zł do 30 zł. Powoduje to jednoczesny wzrost ryczałtu za nocleg, przysługującego pracownikowi w razie niezapewnienia mu bezpłatnego noclegu lub gdy nie przedłożył on rachunku za nocleg. Ryczałt ten stanowi 150% diety i od 1 marca br. będzie wynosił 45 zł. Podobnie wzrośnie ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu środkami komunikacji miejscowej należny za każdą rozpoczętą dobę podróży krajowej, chyba że pracownik nie ponosi tych kosztów. Będzie on wynosił 6 zł (20% × 30 zł).
Wysokość diety krajowej będzie zmniejszona w razie zapewnienia bezpłatnego wyżywienia, przy czym na śniadanie i kolację przewidziano po 25% diety, a na obiad 50% diety. Nowe rozporządzenie w sprawie podróży służbowych wprowadza górny limit zwrotu kosztów noclegu w obiektach hotelowych w podróży krajowej. Z tego tytułu przysługiwał będzie zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za dobę hotelową niż dwudziestokrotność diety, czyli 600 zł (20 × 30 zł).
W zakresie odbywania zagranicznej podróży służbowej nowością będzie możliwość ustalenia więcej niż jednego państwa docelowego podróży i w związku z tym zróżnicowanie wysokości przysługujących diet. Podobnie jak przy podróżach krajowych, dieta zagraniczna będzie pomniejszana o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przy czym rozkład procentowy diety na poszczególne posiłki jest inny i wynosi na śniadanie 15% diety, a na obiad i kolację po 30% diety. Niezależnie od zapewnienia pracownikowi w podróży zagranicznej całodziennego wyżywienia, przysługuje mu 25% diety.
